PODSTAWOWE ZADANIA PRACY SOCJALNEJ Z PRZEDMIOTU "WPROWADZENIE DO PRACY SOCJALNEJ"

PODSTAWOWE ZADANIA PRACY SOCJALNEJ




PIS TREŚCI :


1. ZARYS UJĘCIA DEFINICYJNEGO POJĘCIA
„PRACA SOCJLANA”

2. PODSTAWOWE ZADANIA PRACY SOCJALNEJ


3. CELE PRACY SOCJALNEJ
WG. OGÓLNOKRAJOWEJ ZAWODOWEJ ORGANIZACJI
AMERYKAŃSKICH PRACOWNIKÓW SOCJALNYCH

4. PODSUMOWANIE

BIBLIOGRAFIA




1. UJĘCIE DEFINICYJNE POJĘCIA „PRACA SOCJALNA”

Pojęcie „pracy socjalnej” zostało wprowadzone w Stanach Zjednoczonych przez Simona N. Pattena w 1900r. Nazwa ta miała za zadanie oznaczyć zawodową działalność, która w końcu XIXw. zaczęła zastępować działalność charytatywną i filantropijną w Stanach Zjednoczonych i w Europie Zachodniej. Pojęcie to zaczęło się utożsamiać z zawodem i profesją w wyniku postępujących zmian w kształceniu do pracy socjalnej oraz towarzyszących mu procesach samoorganizowania się środowiska zawodowego pracowników socjalnych. w Ameryce i Europie pracownicy socjalny chcą aby praca socjalna miała status profesji a prowadzona przez nich działalność zawodowa powinna być określana mianem działalności profesjonalnej.
W Polsce natomiast tradycje uprawiania pracy socjalnej, jej rozwoju teoretycznego jako dyscypliny naukowej , a także rozwoju instytucjonalnych form kształcenia dla pracy socjalnej są związane z osobą Heleny Radlińskiej i teorią pedagogiki społecznej, którą to rozwijała przez całe życie. Ta znakomita uczona posługiwała się pojęciem pracy społecznej i odpowiednio pracownika socjalnego.
„Praca społeczna” polega na wydobywaniu i pomnażaniu sił ludzkich, na ich usprawnianiu i organizacji wspólnego działania dla dobra ludzi. ”
Praca społeczna, obok pracy kulturalno-oświatowej była dla autorki jedną z dróg przemiany środowiska. Formy takie jak : pomoc, ratownictwo i opieka społeczna pozwalały wyrównać braki hamujące rozwój jednostek a udzielanie pomocy w oparciu o ich potrzeby i oraz możliwości wspomagających je osób i instytucji umożliwiały dalszy rozwój.
Taka postawiona teza i koncepcja „pracy społecznej” zdaniem Ewy Marynowicz – Hetki jest bliska współczesnym koncepcjom pracy socjalnej. Nie wszyscy jednak autorzy są zgodni że pojęcie praca socjalna i praca społeczna można stosować zamiennie, ponieważ mają zbliżony zakres znaczeniowy. Niektórzy autorzy stawiają jednak znak równości pomiędzy tymi dwoma pojęciami W tradycji polskiej pedagogiki społecznej pojęcie pracy socjalnej zostało „importowane z zewnątrz, dlatego mówi się o bardzo bliskich związkach między pedagogiką społeczną a praca socjalną. Związki pomiędzy tymi p[pojęciami były w różnie sposób postrzegane i w rożny sposób opisywane.
A.Kamiński definiował pojęcie pracy socjalnej w nast. sposób : „dziedziny świadczeń ratowniczych, opiekuńczych i pomocy zabezpieczającej pomyślny rozwój jednostek, grup społecznych i społeczności, które pozostawione własnemu losowi – mogłyby nie podołać niekorzystnym sytuacjom życiowym” Autor miał na myśli, że pomoc w formie tylko materialnej nie wystarcza lecz potrzebna jest inna pomoc chociażby taka , która przygotowuje jednostki do właściwego spożytkowania otrzymanych dóbr i usług.
Inna dyscypliną naukową oprócz pedagogiki społecznej, w której stosuje się pojęcie pracy socjalnej jest jest nauka o polityce społecznej. Praca socjalna świadczona na gruncie polityki społecznej ma osobliwy charakter i jest usługą adresowaną głównie do klientów pomocy społecznej przez służby społeczne. „Służby społeczne” natomiast to „instytucje, organizacje lub zorganizowane grupy realizujące szeroko rozumianą pracę socjalną . Spośród innych podmiotów polityki społecznej (..) wyróżnia je indywidualizacja celów i metod działania wynikająca z bezpośredniego kontaktu z osobami, którym świadczona jest pomoc”
Pracownicy socjalni są przedstawicielami takich służb społecznych i są zatrudnieni w różnych instytucjach pomocy społecznej np. w ośrodkach pomocy społecznej, Powiatowych centrach Pomocy Rodzinie, domach pomocy społecznej.
Charakterystycznym rysem pracy socjalnej w pomocy społecznej jest to, że oferuje się usługę w postaci pracy socjalnej najczęściej ludziom bardzo ubogim , głownie niektórym członkom rodzin, łącząc pracę socjalną z innymi
Nie co mniej tradycyjne podejście do definiowania pracy socjalnej wykazał W. Schwarz dla którego jest ona „procesem swoistej mediacji pomiędzy uwikłaną w problem jednostką a społeczeństwem” Model ten opiera na założeniu, że „interesy indywidualne i społeczne są- ogólnie rzecz biorąc- podobne” Jednak żę na świecie istnieje wiele różnych systemów społecznych, których różnorodność indywidualnych dążeń bądź żądań są przez ten system wzbogacane lub ograniczane. W drugim przypadku to właśnie likwidacja tych barier oraz wspieranie rozwoju i samorealizacji poszczególnych jednostek jest zadaniem pracy socjalnej.




2. PODSTAWOWE ZADANIA PRACY SOCJALNEJ

Podstawowe, tradycyjne obszary, w których służby społeczne nadal działania to:

a ) Walka z ubóstwem, obejmująca min.: ubogich ludzi starszych, samotne matki z dwojgiem dzieci, bezrobotnych z rodzinami,

Ubóstwo istnieje w Polsce od zawsze, od kiedy tylko istnieją klasy wyzyskiwane i wyzyskujące. Na przestrzeni wieków zmieniał się jego wizerunek. W literaturze przedmiotu znajdujemy wiele zróżnicowanych podejść do zdefiniowania ubóstwa. Pierwszy dychotomiczny podział spotykanych ujęć polega na „przyjmowania za ubogich tych, którzy zgłaszają się po pomoc oraz tych których warunki bytu, konsumpcja, czy tylko dochody, są gorsze niższe gorsze od określonego standardu, który przyjmuje się jako pożądany.” „Współczesny biedny –pisze J. Grotowska –Leder –jest innym człowiekiem niż tradycyjny biedny. Jego portret ma wiele odcieni, zarówno wówczas, gdy odtwarzamy go z wyników badan, jak i wtedy, gdy rysują go osoby, które w codziennej pracy zawodowej organizują pomoc dla biednych. Kategorię ubogich stanowią zarówno ci, których warunki i styl życia są krańcowo różne od społecznie akceptowanych standardów życia, zajmujący najbardziej marginalne pozycje w ramach systemu społecznego, eksludowani z podstawowych społecznych sfer życia, z praw i zasobów ( np. bezdomni, żebracy), oraz biedni, którzy funkcjonują w najważniejszych dziedzinach życia, nie wyróżniający się specjalnie w ulicznym tłumie. Ci pierwsi przymierają głodem, koczują w miejscach, które maja niewiele wspólnego z powszechnie akceptowanymi warunkami mieszkaniowymi, są nie zintegrowani w ramach struktur rodzinnych, koleżeńskich, społecznych, izolują się są izolowani, i na wzór dawnych biedaków pogodzeni często ze swym losem. Większość współczesnych biednych stanowią jednak Ci drudzy, osoby, które zubożały wskutek pracy…” Najczęściej przyjmuje się określenie ubóstwa absolutnego jako wyznacznik sytuacji jednostek lub grup społecznych, których dochody są zbyt niskie, aby utrzymać się przy życiu i zdrowiu, oraz pojęcie ubóstwa subiektywnego, które występuje wówczas, gdy jednostka lub członkowie grupy określają siebie jako ubogich.
W analizach przyczyn ubóstwa wyraźnie wyodrębniają się podejście ekonomiczne, podejście socjologiczne, psychologiczne, demograficzne, i kulturowo- historyczne.
Najczęściej pomiar ubóstwa jest dokonywany poprzez określenie progów, czyli minimalnego poziomu dochodów zabezpieczającego podstawy egzystencji. Nie osiągnięcie w dłuższym okresie tego progu dochodów kwalifikuje jednostki bądź grupy społeczne jako ubogie. Obecnie wśród klientów można zaobserwować zjawisko które R. Gierszewska i B.Szatur- Jaworska nazywają „odmłodzeniem”. W dobie przemian społecznych i gospodarczych jest coraz więcej ludzi w wieku produkcyjnym których brak pracy lub niewystarczające dochody zmuszają od korzystania z świadczeń socjalnych. Wspomaganie finansowe za pomocą różnych świadczeń jest niewątpliwie nieodłącznym elementem pracy socjalnej gdyż jednostka bez podstawowych środków do życia nie może prawidłowo funkcjonować w obrębie społeczeństwa.



b) praca socjalna w służbie zdrowia obejmująca szereg bardzo rozbudowanych
programów wspierających, czy nawet zastępujących leczenie medyczne, rehabilitacyjnych i ułatwiających rekonwalescencję — opartych na generalnym założeniu dostrzegania w każdej chorobie czy zaburzeniu zarówno aspektu somatycznego jak i psychicznego. Bycie potrzebnym i użytecznym jest bardzo ważnym i swoistym detalem w życiu każdego człowieka. Pomaga ona nam się samorealizować oraz poprawia komfort życia\ zdrowia psychicznego. Niejednokrotnie życie rzuca nam „kłody pod nogi” i zakłóca prawidłową aktywność i sprawność organizmu. Praca socjalna umożliwia osobom chorym lub niepełnosprawnym „ utrzymywać, zyskiwać lub odzyskiwać taki tryb życia, który jest zadawalający dla nich i pomaga im być użytecznymi dla grup ludzi i społeczności, której cześć stanowią” Takie podejście dodaje sił w walce z przeciwnościami oraz motywacji do całkowitego przezwyciężenia ich .

Miejsca pracy pracowników socjalnych w systemie opieki zdrowotnej:
- instytucje prewencyjno -edukacyjne
- systemy opieki szpitalno- instytucjonalnej
- programy podstawowej opieki zdrowotnej
-usługi planowania służby zdrowia w społecznościach
- ośrodki szkoleniowe przygotowujące do pracy w służbie zdrowia
Wszystkie interwencje z zakresu pracy socjalnej muszą uwzględniać fizyczne i społeczne aspekty zdrowia gdyż zdrowie jest zasadniczym warunkiem efektywnego funkcjonowania społecznego.

c) praca socjalna w dziedzinie zdrowia psychicznego i lecznictwa — czyli kliniczna praca socjalna prowadzona równolegle z kuracją psychiatryczną, lub w nie¬których przypadkach ją zastępująca, rozszerzona z reguły na rodzinę pacjenta lub jego środowisko lokalne (zwłaszcza usprawniająca funkcjonowanie w nich osób o lekkich zaburzeniach). Zdrowie psychiczne wymagające leczenia psychiatrycznego jest odrębnym elementem w pracy socjalnej ponieważ może mieć wpływ na różne dziedziny życia społecznego. Może być także zagrożeniem dla innych jednostek. Stawia ono wiele różnorakich barier, które niejednokrotnie mogą stanowić duże wyzwanie dla pracowników socjalnych.

Zasady ogólne pracy socjalnej związane z opieką zdrowotną:
- dbałość o zdrowie w swerze psychospołecznej i fizycznej
- przeciwdziałanie chorobom o podłożu fizycznym bądź umysłowym
- wzmacnianie i usprawnianie funkcjonowania fizycznego i psychospołecznego mając na względzie społeczny i emocjonalny wpływ choroby lub niepełnosprawności
- propagowanie bezkonfliktowych sytuacji, które są inicjowanie przez osoby zaangażowane w opiekę zdrowotna
- maksymalizować warunki dla optymalnego korzystania z świadczeń opieki długo- i krótkoterminowej.
Pracownicy socjalni są jedną z wielu kategorii świadczących usługi w zakresie zdrowia psychicznego. Zważając na powagę sytuacji zdrowia klienta powinni oni dysponować specjalistyczną wiedzą niezbędną do oszacowania diagnostycznego, znać przepisy prawne dotyczące dobrowolnego i przymusowego leczenia oraz zasady postępowania w sytuacjach kryzysowych takich jak samobójstwo, zachowania psychotyczne oraz gwałtowna agresja. Z racji tego że pojęcie zdrowie psychiczne jest pojęciem szerokim i trudnym do opisu postrzeganie go odbywa się za pomocą następujących czynników: poczucie komfortu fizycznego, konstruktywne interakcje z innymi, oraz kompetencje osobiste, w tym poczucie własnej wartości, niezależności, morale danej osoby.


d) praca socjalna z osobami uzależnionymi (alkohol, narkotyki) i ich rodzinami — od wspierania tradycyjnych metod „detoksykacji" i medycznego leczenia uzależnień, przez organizowanie różnorodnych programów in¬dywidualnej i grupowej terapii psychologicznej, aż do „wspólnot terapeuty¬cznych" i programów realizowanych w miejscach pracy, zwłaszcza w przemy¬śle. Samo wprowadzanie do organizmu substancji toksycznych nie jest chorobą. Jednak jednak ich naużywanie może spowodować uzależnienie co w konsekwencji może zakłócać możliwości dokonywania oceny oraz zdolność do pełnienia ról społecznych lub wykonywania powierzonych nam obowiązków. Pracownicy socjalni pracujący w instytucjach leczenia uzależnień zajmują się doradzaniem poszczególnym osobom i rodzinom oraz łączeniem tych usług z usługami w instytucji opieki zdrowotnej, prawnej, edukacji lub pomocy zawodowej.
Pracownik socjalny powinien oprzeć swoje działania praktyczne na podstawie niżej wymienionych wskazówek:
- Traktować nadużywanie alkoholu jako chorobę, a nie jako sym¬ptom. Osoby prowadzące leczenie klientów-alkoholików ostrzegają przecz próbami poszukiwania przyczyn uzależnienia, zachę¬cają za (o do działania na rzecz zniesienia uzależnienia klienta, przez identyfikację tych czynników, które powodują utrzymywa¬nie się problemu.
Zajmować się efektywnie systemem zaprzeczania u alkoholika, przez stosowne przedstawianie mu jego problemu, bez oczeki¬wania, że klient od początku racjonalnie definiuje i naświetla problem.
- Edukować klienta-alkoholika w zakresie różnych aspektów jego choroby i jej wpływu na jakość życia. Alkoholicy wiedzą niewie¬le, jeśli wiedza w ogóle cokolwiek, o biosocjofizycznych skutkach alkoholizmu, Edukacja zapoczątkowana przez osobę leczącą po¬maga klientowi-alkoholikowi zdefiniować swój problem jako cho¬robę, a niejako słabość, i szybciej dążyć do wyleczenia.
- Modyfikować tradycyjne umiejętności stosowane w pracy socjal¬nej, które nic są przydatne w leczeniu alkoholików. Przykładowo, pracownik socjalny musi zmierzyć się z negowaniem problemu przez klienta, ale nadal utrzymywać postawę wspierająca., nie po¬zwalając wszakże, by alkoholizm trwał.
- Zajmować się efektywnie różnymi klientami. [,..] Pracownik socjalny powinien znać się. na alkoholizmie, jak też na różnych czyn¬nikach go powodujących i dysponować odpowiednimi umiejętno¬ściami, by skutecznie reagować na różne zgłaszane potrzeby”
Zapoznanie się z powyższymi wyróżnikami może poprawić efektywność i wydajność działań mających na celu pomoc uzależnionym oraz ich rodzinom.



e) praca socjalna na rzecz rodziny jest niezwykle istotnym elementem w funkcjonowaniu podstawowej komórki społecznej, jaką niewątpliwie jest odgrywającej ogromną rolę w życiu każdego społeczeństwa. Pomaga ona dostosować pewne nieprawidłowości występujące w obrębie rodziny do ogólnie przyjętych standardów. Należy przy tym pamiętać że często ofiarą takich nieprawidłowości są dzieci, które często nie rozumieją tak naprawdę co się wokół nich dzieje. W zależności od rodzaju czynności podejmowanych przez pracownika socjalnego prace socjalną można określić jako pracę opiekuńczą lub kulturalno oświatową. Pomoc rodzinie w pierwszej fazie bywa często ratownictwem które w późniejszej fazie przekształca się w prace opiekuńczo wychowawczą. Interwencja taka powinna mieć charakter zaplanowanych świadomie działań, wyników wcześniej przeprowadzanej diagnozy. Według H. Radlińskiej jest celem jest „ przebudowa społeczna dokonywana dzięki wytwarzaniu się nowych więzi międzyludzkich” co w swerze psychologicznej oznacza ona „wydobywanie i pomnażanie sił ludzkich ich uprawianie i organizacje dla wspólnego działania, dla dobra jednostki i ludzi”
Pracownik socjalny wchodząc w interakcje z podopiecznym (podopiecznymi) zmierza do poprawy sytuacji, przezwyciężenia trudności i działa zgodnie z dobrem jednostki (jednostek) inicjując i wprowadzając zmiany indywidualne i środowiskowe. Takie wsparcie często przekształca się w długotrwałą pomoc społeczną. Wsparcie to umożliwia regeneracje podświadomości człowieka. Pomaga zebrać siły do dalszego życia, a wręcz wprowadza skrzywdzonych w inny lepszy jego wymiar. Nie ma nic bowiem ważniejszego dla odpowiedzialnego rodzica jak uśmiech i bezpieczeństwo swojej pociechy.


f) praca socjalna w szkołach - gdzie domeną pracownika socjalnego jest wczesna profilaktyka i troska o respektowanie praw dziecka, lecz także pośredniczenie na styku szkoła- rodzina-społeczność lokalna; Można więc rzec że praca pracownika socjalnego obejmująca szkołę jest również pracą na rzecz rodzin, ale skupi się głownie na dzieciach. Pracuje się z różnymi przypadkami młodocianych przestępców, ofiarami złego traktowania w domu czasem nawet na granicy molestowania seksualnego, dziećmi przejawiającymi brak zainteresowania szkołą i brakiem motywacji do działania lub także z przypadkami o ograniczonej zdolności umysłowej lub uzależnionymi od różnorakich środków chemicznych. Pojawiają się problemy bezdomności, rosnącej liczby nastoletnich rodziców, wchodzenia w konflikty z prawem za sprawą młodocianych gangów.
Te i inne dylematy które w ramach pracy socjalnej spoczywają na barkach pracowników socjalnych są pewnego rodzaju wyzwaniem i wymagają ścisłego trzymania się pewnych zasad:
-Rodzice i dzieci widziani są w świetle systemu transakcyjnego, który odznacza się nieustannym rozwojem i przystosowaniem
- z góry zakłada się że dzieci i rodzice mają dość wystarczająco dużo motywacji aby sprostać wyzwaniom i wymaganiom jakie niesie za sobą życie codzienne,
- rekomenduje się wsparcie społeczne oraz inne możliwości wynikające z życia w społeczeństwie jako środki pomagające w rozwoju, samorealizacji i osiągnięciu właściwych celów
Jednak praca socjalna w obrębie szkoły nie tylko skupia się na dzieciach ale także na ich rodzicach. Pracownicy socjali zachęcają aby rodzice brali czynny udział w edukacji swojego dziecka, angażowali się w życie kulturalne szkoły oraz uczą podejmowania niełatwych decyzji i rozwiązywania problemów.



f) praca socjalna z osobami starszymi — szeroki zestaw programów ukierunkowanych na tą grupę wiekową, od pomocy ekonomicznej, przez pielęgnację, aż do troski o potrzeby psychiczne, w tym np.: kwestie rekreacji i podróżowania.
Zwykle świadczenia formalne dla osób starszych podzielić moż¬na na trzy kategorie: - wsparcie społeczne dla osób starszych bez do¬legliwości zdrowotnych,
- świadczenia społeczne dla osób schorowa¬nych w podeszłym wieku
- opieka długookresowa w instytucji stałego pobytu.
Bez względu na kategorię w której znajduje się klient pracownik socjalny musi zawsze pamiętać ze pracuje z osobą starszą której proces starzenia się może przybierać róże formy i przebiegać w zmieniającym się tempie. , Wymagana jest koordynacja różnych świadczeń, takich jak pomoc finansowa, transport, mieszkalnictwo, pomoc w pokrywaniu kosztów energii, informacja i kierowanie do właściwych instytucji, rehabilitacja, sieć świadczeń telefonicznych , oraz poradnictwo zarówno państwowe, jak i prywatne. Problemem na który coraz częściej napotykają się pracownicy socjalni jest choroba Alzheimera. Wraz z postępem choroby następują kłopoty z kontrolowaniem się, demonstracja wrogości niekiedy agresji, starszy człowiek przestaje sobie radzić w podstawowych czynnościach w życiu codziennym i staje się coraz bardziej zależny od innych. W takim przypadku oprócz nieformalnego systemu społecznego niezbędne jest również wsparcie formalnej opieki społecznej.



g) problematyka przestępczości, w tym przestępczości nieletnich -obok tradycyjnych już działań typu nadzoru kuratorskiego, poszerzanie badań nad funkcjonowaniem więzień i ośrodków poprawczych oraz konstruowanie na tej podstawie projektów ich przekształcania, zwiększanie zakresu i znaczenia zastępczych, nie izolacyjnych form karania oraz dbałość o ich właściwy przebieg; równoczesna praca z przestępcami i ich ofiarami. Do zadań pracownika socjalnego nie należy tylko uchroni ć nieletniego przez zakładem poprawczym ale działanie które doprowadzi młodocianego do dobrowolnego odcięcia się od rówieśniczej grupy przestępczej oraz doprowadzi do widocznych zmian w zachowaniu i postępowaniu w życiu codziennym. Podobnie jest w przypadku osoby dorosłej należy jej uświadomić że postępowanie niezgodne z prawem nie jest sposobem na życie a wręcz przeciwnie jest konfliktem życia. Najczęstszymi przyczynami wśród nieletnich są: marginalizacja społeczno-ekonomiczna lub ubóstwo, zażywanie narkotyków, pochodzenie nieletnich z rodzin rozbitych, przemoc w grach komputerowych, niepowodzenia szkolne, uwarunkowania biologiczne, brak ideałów.













3. CELE PRACY SOCJALNEJ WG. OGÓLNOKRAJOWEJ ZAWODOWEJ ORGANIZACJI AMERYKAŃSKICH PRACOWNIKÓW SOCJALNYCH


Poprzez wykonywanie programów świadczenia usług socjalnych są osiągane cele pracy socjalnej. Wymienione poniżej cztery cele określają działania zawodowe w zakresie pracy socjalnej :


1. „Umożliwić przystosowawcze funkcjonowanie społeczne , jak też zwiększyć zdolność do rozwiązywania problemów oraz radzenia sobie z zdaniami życiowymi.”
Pracownicy socjalni pomagają klientom w przezwyciężaniu barier na które napotykają się w życiu codziennym. Starają się jak najgłębiej wejść w dany przypadek i precyzyjnie określić zaistniałe nieprawidłowości. Wiąże się z tym również udzielanie informacji z zakresu danego problemu, promowanie działań zaradczych i motywacja klienta.



2. „Poprawić działanie systemu świadczeń socjalnych”
Prawidłowo działający system wykonywania świadczeń socjalnych jest niezbędną podstawą funkcjonowania pracy socjalnej. Pracownicy socjali poprzez efektywną i aktywną działalność zawodową modyfikują oraz wprowadzają nowe mechanizmu usprawniające wymianę i współpracę miedzy instytucjami.


3. „Powiązać klientów z potrzebnymi im środkami”
Z tym celem wiąże się koordynacja podziału środków które mają do dyspozycji, postępują zgodnie ze standardami i z zasadami etyki zawodowej w administrowaniu systemem usług socjalnych oraz podejmują wszelkie działania zwiększające efektywność i wydajność świadczenia usług socjalnych.


4. „Promować zasady sprawiedliwości społecznej przez rozwijanie polityki społecznej”
Pracownicy socjalni występują w roli rzeczników, interpretują przepisy i ustawy, odznaczają się kreatywnością w tworzeniu nowej polityki społecznej oraz uchwycają nieprawidłowości w jej funkcjonowaniu.

Rysunek 1 CEL PRACY SOCJALNEJ














4. PODSUMOWANIE


Misją pracy socjalnej jest pokonywanie barier nierówności i niesprawiedliwości. Już od zaczątków jej istnienia opierało się na wychodzeniu naprzeciw ludzkim potrzebom i rozwijaniu ludzkiego potencjału. Za motywacje do działań w pracy socjalnej służą sprawiedliwość społeczna Prawa Człowieka. Solidaryzując się z tymi którzy są upośledzeni maja problemy pracownicy socjalni dążą do ulżenia im w biedzie i wyzwoleniu z siebie negatywnych emocji.
Praca socjalna jest pomocą wtedy gdy jest współdziałaniem opartym na idei budowania więzi międzyludzkich jako siły napędowej życia ludzi. sama relacja między osobą poma¬gającą a osobą tę pomoc odbierającą może stać się środkiem prowa¬dzącym do celu, jakim jest samodzielne radzenie sobie z problema¬mi życia. Jednakże by ta relacja zawierała efekt terapeutyczny sprzyjający kształtowaniu poczucia odpowiedzialności za własne życie powinna mieć specyficzny charakter. Przede wszystkim po¬winna być to relacja o charakterze naturalnym, jak najdalszym instytucjonalnemu, formalnemu układowi. Nie chodzi tu o udziela¬nie pomocy jednej stronie przez drugą, ale o zaaranżowanie takiej relacji między dwiema osobami, która przygotowałaby osobę wspomaganą do sa¬modzielnego rozwiązania sytuacji problemowej. W takim obiegu sprawy pracownik socjalny stale narażony jest na kontakt z ludzką tragedią, nieopisanym dramatem z jednej strony i podłością- z drugiej. Takie uwarunkowania pracy pracy zdecydowanie odbijają się na uczuciach pracownika, który do pewnego stopnia współuczestniczy w nieszczęściu klientów, przezywa ich problemy, przenosi je na swoje życie. Działania Pracownika socjalnego którego Zycie prywatne jest przesiąknięte problemami klienta może tracić na efektywności ponieważ angażując się emocjonalnie w sprawę może on nie być przygotowany na porażkę. Zatem aby uskutecznić swoją prace musi zdobyć umiejętność kontrolowania emocjalnego zaangażowania. Nabywanie takiej kwalifikacji jest rozciągnięte w czasie i związane z nabyciem doświadczenia. Nie oznacza to jednak że starszy pracownik który nie da się tak łatwo oszukać i będzie bardziej wnikliwy będzie precyzyjniej realizował swoją rolę zawodową. Przyczyną może być to że starszy pracownik może wpaść w rutynę i nie dostrzegać niepowtarzalności tragedii poszczególnych przypadków. Najlepiej oddzielać prace zawodową od życia prywatnego Godzinach pracy jednak trzeba poświęcać całego siebie i wykazać się kreatywnością.












BIBLIOGRAFIA


1. DuBois B., Krogsrud Miley K., Praca socjalna zawód który dodaje sił”, „Śląsk” Wydawnictwo Naukowe, Katowice 1999
2. Granosik M., „Profesjonalny wymiar pracy socjalnej”, „Śląsk” Wydawnictwo Naukowe, Katowice 2006
3. Kantonowicz E. „Elementy teorii i praktyki pracy socjalnej” Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego, Olsztyn 2001
4. Malinowski L., Orłowska M., „Praca socjalna służbą człowiekowi- materiały z konferencji naukowej 7 listopada 1997” Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 1998
5. Mikołajewicz W., „Praca socjalna jako działanie wychowawcze”, „Śląsk” Wydawnictwo Naukowe, Katowice 1999
6. Olech A., „Etos zawodowy pracowników socjalnych” „Śląsk” Wydawnictwo Naukowe, Katowice 2006
7. Olubiński A., „Praca socjalna”, Wydawnictwo Edukacyjne „AKAPIT”, Toruń 2004
8. Szacka B. „Wprowadzenie do socjologi” Oficyna Naukowa, Warszawa 2003
9. Trawkowska D. „Portret współczesnego pracownika socjalnego”, „Śląsk” Wydawnictwo Naukowe, Katowice 2006